vrijdag 8 oktober 2010

Vakantie

En daar gaan ze dan. Mijn baasje en vrouwtje. Samen op vakantie. Ik dacht het al, er werden van die grote dozen van de kast gehaald, vol kleding en spullen gepropt. Ze waren druk bezig over vliegtuigen en treinen en Italie. Ze gaan dus fijn weg. En ik dan? Moet ik met dat zwarte mormel hier achterblijven? Dat kun je toch geen gezelschap noemen. Okee, alleen is ook niets, maar Maro? Aahhh, het wordt toch nog leuk. Grada komt voor ons zorgen. En zij verwent ons heel erg. Ik denk dat zij mijn tactiek om meer van die lekkere snoepstaafjes te krijgen nog steeds niet door heeft. Ik zal Maro eens snel gaan vertellen hoe we dat samen gaan doen. Gelukkig begrijpt hij het wel snel. En het lukt prima. We komen niets te kort.
Zo, daar zijn ze weer. Doodmoe van de reis en van de vakantie. Ze zeggen dat ze blij zijn weer thuis te zijn, en ons weer te zien. Wij zijn ook blij, en laten ons fijn aanhalen. Ze vertellen veel over die vakantie. Ze hebben veel gedaan. In een gondel gezeten in VenetiĆ«. In de bergen gewandeld. Winkels bekeken. En het baasje heeft natuurlijk weer veel foto’s gemaakt. Ook een foto van een koe. Ga je daarvoor op vakantie? Neem een foto van mij, ik ben toch veel mooier als zo’n graskauwend beest.


Eigenlijk begrijp ik echt niet waarom ze op vakantie gaan. Druk van tevoren, doodmoe thuis. En dat moet leuk zijn? Ik weet niet wie nou de fijnste vakantie hadden, de baasjes, die doodmoe thuis kwamen. Of wij, wel alleen thuis, maar lekker verwend door Grada!

Copyright © Thea Bekers 08-10-2010 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten